محققان طی مطالعه بر روی خصوصیات فیزیکی مارمولکها اعلام کردند دم اینجانداران پس از جدا شدن از بدن از خصوصیاتی برخوردار است که تنها در صورتداشتن ذهنی مجزا قابل توضیح خواهند بود.

 گونه های متعددی از مارمولکها نه تنها قادرند برای گیج کردنمهاجمان دم خود را از بدن جدا کنند بلکه حرکات دم آنها پس از جدا شدن نشانمی دهد این عضو از اندام مارمولکها دارای ذهن مخصوص به خود است.

محققان کانادایی دانشگاه کالگاری دریافتند دم جدا شده مارمولکهای لئوپاردتنها از واکنشهای مداوم و ریتم دار برخوردار نیست بلکه دارای حرکات پیچیدهای مانند حرکات پرشی تا ارتفاع سه سانتیمتری است.

این حرکات به واسطه بخشی هماهنگ کننده در نخاع درون دم کنترل می شوندسیگنالهایی که این حرکات را کنترل می کند از انتهای دم آغاز شده و نشان میدهد نوعی مرکز کنترل کننده در این قسمت از اندام قرار دارد. سیگنالهایمرکز کنترل معمولا تحت پوشش مغز مارمولک قرار دارند تا زمانی که جاندارتصمیم به جدا کردن دم خود بگیر

به گفته دانشمندان باور کردنی ترین تئوری برای توضیح این پدیده این است کهدم جدا شده بر اساس حسگرهای محیطی که بر روی سطح آن قرار دارد از خودواکنش نشان می دهد و در جهات و اشکال خاصی باعث حرکت کردن عضو جداشده بدنمارمولک می شود.

بر اساس گزارش سی بی سی، مطالعه بر روی سیستم عصبی دم مارمولکها نشان میدهد این اندام می تواند به عنوان نمونه ای مناسب برای انجام مطالعاتعملکردهای پیچیده عصبی نخاع در هنگام عدم حضور سیگنالهای مغزی به شماررود، شرایطی که هنگام قطع نخاع در موجودات به وجود می آید.